Ο ΠΑΟ έπαιζε το τώρα, ο ΠΑΟΚ σκεφτόταν το μετά

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει προβάδισμα πρόκρισης όχι απλώς και μόνο λόγω της νίκης με 2-0 στη Λεωφόρο. Εχει πάρει προβάδισμα και σε αγωνιστικό επίπεδο. Διότι στο δεύτερο ημίχρονο έπρεπε να ανταπεξέλθει σε ένα πολύ δύσκολο ρόλο. Διπλό. Αφενός να μην δεχτεί το γκολ, που θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα ενόψει της ρεβάνς στην έδρα του αντιπάλου, αφετέρου να σκοράρει εκείνος ένα δεύτερο για να μεγαλώσει το δικό του προβάδισμα.

Πέτυχε και στα δύο. Δεν ήταν εύκολο, κυρίως γιατί έπρεπε να τα βάλει με τη φύση του, που πολλές φορές μπορεί να παρασύρει μια ομάδα. Αυτό δεν συνέβη στον Παναθηναϊκό. Παρά το γεγονός μάλιστα ότι το δεύτερο ημίχρονο ήταν πιο δύσκολο από το πρώτο για την ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη. Παρά το προβάδισμα, παρά την ψυχολογία και την εικόνα νικητή στο παιχνίδι. Είναι στοιχείο που δείχνει πολλά ενόψει του αγώνα στην Τούμπα. Αφού κατάφερε με επιτυχία να παίξει το διπλό ρόλο τώρα, μπορεί να το κάνει και στην Τούμπα. Διότι κι εκεί θα κληθεί, απέναντι σε έναν πιο πιεστικό ΠΑΟΚ σίγουρα, να κάνει περίπου το ίδιο.

Ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που ήθελε στον πρώτο ημιτελικό κόντρα στον Δικέφαλο, διότι είχε στο μυαλό του τα δύο ημίχρονα που έπαιζε. Και όχι εκείνα που θα ακολουθούσαν. Αυτό, δηλαδή, που έκανε ο ΠΑΟΚ. Οταν, όμως, σε μια σειρά δύο αγώνων "τρέχεις" να σκεφτείς το τρίτο και το τέταρτο 45λεπτο, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσεις τα πρώτα δύο. Ο ΠΑΟΚ στο χονδρικά 10λεπτο που έπαιξε στο πρώτο ημίχρονο, είχε την ευκαιρία του Ενρίκε. Είχε και 1-2 "αναμπουμπούλες", έφερσε σε δύσκολη θέση τον αντίπαλο.

Αλλά με 10λεπτα δεν κάνεις δουλειά. Με τρεις τελικές, επίσης δύσκολα κάνεις δουλειά, όταν είσαι μια ομάδα που στηρίζεσαι στη δημιουργία παιχνιδιού και όχι στη λογική... "δεν παίζω για να μην παίζει και ο αντίπαλος". Ο ΠΑΟΚ το πλήρωσε αυτό με ένα 2-0, που δεν είναι ότι δεν "γυρίζει", αλλά δεν αρέσει. Και όταν δεν αρέσει, δύσκολα αλλάζεις τους όρους με τους οποίους θα παιχθεί ο επόμενος αγώνας.

Επιπλέον, όταν σε ματς ντέρμπι δεν έχεις κανέναν παίκτη που να είναι σημείο αναφοράς, δεν μπορείς να έχεις τύχη. Ο Παναθηναϊκός είχε 3-4 από δαύτους σε αυτό το ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ. Τον Ζέκα, τον Χουλτ, τον Κουρμπέλη. Και βέβαια τον Μπεργκ. Οταν ο επιθετικός σου είναι ο πολυτιμότερος χωρίς καν να έχει σκοράρει, σημαίνει ότι κάτι έχεις κάνει πολύ σωστά ως ομάδα στον αγωνιστικό χώρο.

Σημαίνει επίσης ότι έχεις και δεύτερο σχέδιο για να βρεις το γκολ. Ο Σουηδός είχε τρεις τελικές, όλες ευκαιρίες, δύο με τον Γλύκο να κάνει εντυπωσιακές επεμβάσεις για να μην τον αφήσει να σκοράρει. Οχι γκολ, λοιπόν; Τότε ασίστ. Δύο και 2-0. Ο ΠΑΟΚ παίκτη που να στηριχθεί και να αναλάβει επιπλέον ρόλους μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πέρα από τα "τετριμμένα", τα βασικά τους καθήκοντα δηλαδή, δεν είχε. Στην εποχή, λοιπόν, που οι ομάδες "διαβάζονται" τόσο εύκολα από τους προπονητές, χωρίς τέτοιους ποδοσφαιριστές δεν μπορείς να πετύχεις και πολλά στα μεγάλα ματς. Ο ΠΑΟΚ για να έχει τύχη στην ρεβάνς, είναι αναγκασμένος να τους βρει. Μόνο που επειδή θα πρέπει να το κάνει πιο άγαρμπα από ό,τι το έκανε ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο, το ρίσκο θα είναι μεγάλο. Χωρίς μάλιστα τη δυνατότητα πια να διορθώσεις κάτι μετά...